Dün gece eşime hastanede serum takılması bizi biraz harap etti. Düşünmeden hareket edip hastaneye Tuna'yla birlikte gittik serum takılacak deyince de geri dönemedim. Gerçi bize bir oda verdiler. Kanepe de rahattık Tuna'yla ama uykusu gelince rahat edemedi yavrum. Bir sağa bir sola bol bol emerek uyumaya çalıştı. Bu harap durumumuzu anlayan babanesi ve büyükbabası da hemen arabaya atlayıp 2 saatlik yoldan geldiler. Sağolsunlar çok iyi oldu ama çok yoruldular. Büyükbabamız işe gideceği için sabah geri döndü. Tuna çok mutluydu bu sabah evde bir kalabalık bir hareketlilik. Büyükbabasının babanesinin kucağında gülücükler saçıyordu. Sevgi yumağı karşısında halsizliğini unutup canlandı sanki. 23 Nisan'da da anane ve dedeyi, teyzeyi, halayı, dayıyı göreceğiz, hatta büyük dede, büyük babane daha kimler kimler. Umarım bir aksilik çıkmaz da gideriz. Ne zamandır görüşemiyoruz herkesi çok özledim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder